Eerste dagen

"De langste reis begint met de eerste stap," is een bekende uitspraak van de Chineese leider Mao Ze Dong.Ongetwijfeld ontleend aan Conficius maar wel waar. Onze lange reis begon met wachten: eerst op Schiphol, na zes uren vliegen opnieuw op de luchthaven van Dubai en toen weer ruim elf uur tussen Dubai en Addelaide. Daar liepen wij van het vliegveld in tien minuten naar het geboekte motel en de volgende donderdagochtend in drie minuten naar de camperverhuurder. Eerst uitgebreide instructies voordat wij de Mercedes camper in ontvangst mochten nemen. Daarna konden wij de organisatorische voorbereidingen oppakken zoals mondvoorraad voor de eerste dagen inslaan, waarbij het best lastig is dat de supermarkten geen drank mogen verkopen. Voor Sannies port en mijn wijn en bier zochten wij een aparte slijter. Eenmaal gevonden parkeerden wij keurig de camper om daarna te ontdekken dat het een 'drive through' slijter was. Wij hadden gewoon kunnen voorrijden en dan had hij alles in de auto gezet. Maar goed, die hobbels waren genomen. Toen een Australische SIM-kaart kopen. Snel gedaan maar installeren lukte uiteindelijk alleen met de chat-functie van provider Telstra omdat mijn ID-gegevens niet werden vertrouwd. Hoe kan dat nou? Anyway, Telstra-medewerker Alexandro hielp mij er vlot doorheen en toen wij een fictief vast adres voor twee maanden hadden vastgelegd werkte dat ook. Grootste probleem (alles is relatief) was het pinnen van geld want hoewel credit cards ingeburgerd zijn is ook cash best gemakkelijk. Cash is immer King, zo zingt het vrolijke koortje nog steeds op de NL-televisie. Maar mijn Visa kaart, mijn SNS kaart, mijn ABN Amro kaart en die van Sannie werden door verschillende bezochte pin-automaten geweigerd. Uiteindelijk lukte het wel bij een pinautomaat naast een gokhal(!) van het lokale hotel in Mitcham, een wijk van Adelaide waar wij nu twee dagen op een camping staan. Vrijdag is het plan om met een trein naar het centrum van Adelaide te gaan en echt de tourist te gaan uithangen. Genoeg georganiseerd, nu moet het gaan gebeuren. Tot nu toe ontmoetten wij alleen maar zeer vriendelijke en behulpzame Australiers maar dat komt natuurlijk doordat het land als gevolg van de branden en het corona-virus inmiddels meer den 1,5 miljoen toeristen misloopt. Dan willen ze ons wel in de watten leggen. Dat laten wij ons graag aanleunen.