14 maart

Vrijdag de 13e hebben wij zonder ongelukken overleefd, hoewel het feit dat het een reisdag was natuurlijk toch een zeker risico betekende. Wij namen het laatste deel van de Great Ocean Road richting Melbourne en landden in het plaatsje Marcus Hill op het schiereiland Bellerina vlak bij Geelong. Dit is na Melbourne de grootste plaats van de staat Victoria. Wij hebben daar kort rondgekeken in de stad en aan de haven bij de pier. Geelong hebben wij waarschijnlijk te weinig eer aangedaan door alleen de bibliotheek naast de Townhall en het gebied rond de pier te bekijken. Het wolmuseum interesseerde ons minder, ook al is dat de basis waarop deze stad zijn bestaan heeft gebaseerd. De bibliotheek van Geelong is ondergebracht in een modern gebouw met een hoog koepeldak en op advies van een dame van de Tourist Information gingen wij daar kijken. Van de hoogste (5e) verdieping heb je een mooi overzicht over de stad. Maar helaas: gesloten toen wij daar stonden. Een medewerkster van de bibliotheek bleek gevoelig voor Sannies 'but we came all the way from Holland' en zij opende met haar pasje alsnog de deur naar het uitzichtpunt. Dat was lief! Wij konden inderdaad vanaf hoogte de haven en een deel van de stad bekijken. Daarna daalden wij etage voor etage via de trap af. Op de 3e verdieping was een opvallend rood gekleurde werkruimte, het heritage centre. Daar loop je dan als toerist gewoon naar binnen. Dat was de afdeling van de bieb waar veel boeken lagen over de historie van Australie en, opnieuw, een aardige medewerkster vertelde het een en ander over wat ze daar deden. Er lagen mooie fotoboeken met prachtige oude familiefoto's, het landleven en portretten van honderd jaar of zo geleden. Daar hadden wij wel meer tijd kunnen doorbrengen maar wij wilden ook het gebied rond de pier, the waterfront, nog zien voordat wij naar de besproken camping gingen. Twee leuke dingen daar: er stond in een glazen gebouw een oude caroussel, een 'merry go round' met keurig opgeknapte paardjes. Die bleken van een beroemde Amerikaanse kunstenaar en zeer zeldzaam te zijn. In een aparte stand kon je zien hoe zo'n paard ooit was aangetroffen en hoe ze waren gerestaureerd. Ook stond er de stoommachine waarmee hij werd aangedreven voordat elektriciteit het overnam. Leuk. Daarna zagen wij langs het waterfront een aantal meerpalen, ooit bedoeld om schepen aan vast te maken maar die nu door een kunstenaar waren omgetoverd in taferelen die de historie van Geelong moesten voorstellen. Eerlijkheid gebiedt te vermelden dat een aantal ervan inmiddels van polyester in plaats van hout waren.
Daarna richting Marcus Hill gereden waar wij twee nachten een plek hebben op een BIG4 camping. Die bevallen goed en met de kampeerwagen van Britz die wij hebben krijg je overal 10 procent korting. Dus zij zijn eigenlijk te duur ;o).
Vandaag, zaterdag 14 maart, bezochten we Queencliff, een vissersplaats op de uiterste punt van het Bellerina schiereiland. Het plaatsje kenmerkt zich door een groot aantal huizen in koloniale stijl die lijkt op wat er in het Engelse Brighton ook moet staan (zijn wij niet geweest dus ik kan het niet bevestigen). Veel oude huizen hebben aan de gevels gietijzeren versieringen die ik in plaatjes van New Orleans in de VS ook wel zag. Het was/is een vissersplaats dus drie kerkjes naast elkaar van verschillende christelijke stromingen verbaast niet. Leuk om te zien. Opvallend is ook het grote aantal winkels met tweedehand spullen. Werkelijk de een na de ander en die lopen wij natuurlijk binnen. Het assortiment varieert van vinyl lanspeelplaten via auto-onderdelen (Holden, het enige Australische automerk, inmiddels ter ziele), porceleinen beeldjes, huishoudelijke apparatuur en gereedschap tot serviesgoed en kleding. Het is dat wij op de terugweg een beperkt gewicht kunnen meenemen want de verleidingen zijn soms groot om iets te kopen.
Queenscliff heeft een heel aardig maritiem museum waar wij wel wat tijd doorbrachten. Opmerkelijk was dat in het zand onder het museum de voormalige torpedobootjager 'Londsdale' lag. Die was nadat hij was afgedankt ergens op het strand achtergelaten. Door verstuiving en de vorming van nieuwe duinen kwam hij volledig onder de grond terecht. Er is nog geprobeerd hem op te graven maar hij was deels vergaan en het kostte teveel werk dus alles bleef zoals het was en nu ligt hij dus onder het maritiem museum. Mooie plek voor een vaartuig. Opmerkelijk was ook het oude vissershuisje met op de muren wel honderd verschillende bekende of beroemde boten die Queenscliff hebben aangedaan in het verleden. Een lokale vissers begon daarmee in 1895 op 23-jarige leeftijd en hield dat vol tot zijn overlijden in 1947. Grappig was dat ook de Statendam (NL) en de Titanic erbij waren maar dat in de toelichting werd vermeld dat deze schepen plus twee anderen wel er tussen stonden maar niet in de eigen haven van Queenscliff waren aangekomen.
Zondag reden weer dan noordwaarts naar Melbourne. Daar zullen wij een dag of drie zeker zijn.